Werken of vrij zijn

Rijkdom is beter dan armoede. Om te beginnen al om financiële redenen.
Woody Allen

Het zou aardig zijn om al die zogenaamde 'keuzes' die docenten lijken te hebben eens op een rijtje te zetten en (voorzover nuttig) af te branden:

• Idealist of realist
• Bitter of beter
• Traditioneel of innovatief
• Optimist of pessimist
• Behoudend of vernieuwend
• Negatief of postitief
• Jong of oud
• Star of flexibel
• Montessori of Mussolini
• Vrijheid of dwang
• Elfje of tuinkabouter
• Bekwaam of prutser
• Amateur of professional
• Gepassioneerd of inkomen
• Bewust of onbewust
• ...

Van dat soort dingen dus. Het lijkt alsof er sprake is van een keus. Als je nu maar roept dat je 'postief' bent dan wordt het vanzelf beter? Werkt dat? Docenten mogen niet zeuren? Helpt dat dan? Worden de dingen beter als je er vrolijk over doet of er over zwijgt?

Uiteindelijk gaat het natuurlijk niet om wat je zegt, wat het had kunnen zijn, je goede bedoelingen... Het gaat er om wat je doet. Maar zelfs dat is relatief, want je moet dan wel kijken naar de omstandigheden waarin je geacht wordt te doen wat je doet. Je kunt sommige dingen niet ontkennen omdat ze niet leuk zijn of het verkeerde signaal geven...

Kortom: je kunt beter gezond en rijk zijn dan arm en ziek. Men hoeft van mij niet overmatig te gronzelen, maar overmatige vrolijkheid gaat me ook te ver.