In het Montessori-onderwijs kom je wel 's het begrip voorleven tegen. 't Is zoiets als het goede voorbeeld geven maar dan specifiek vanuit het perspectief van de leerling bezien. Als docent ben je natuurlijk ook een soort van studieobject voor leerlingen. Ik bedoel maar, je kunt van alles roepen, maar uiteindelijk gaat het er om wat je doet.
't Is mij nooit gelukt om mijn werk als docent te beperken tot 'nine to five'. Ook als ik vrij ben houdt het me nog bezig. Ik denk na over wat ik vandaag of gisteren heb aangericht. Ik ben bezig met wat ik wil, wat ik niet wil, wat misschien zou moeten of wat ik misschien zou moeten laten.
Op het Internet is er de laatste weken van alles te beleven rondom 'onderwijs', 'onderwijsvernieuwing' en 'integratie van ICT in het onderwijs'. Eigenlijk wil ik me er niet mee bezig houden en me er ook niet mee bemoeien. Laat iedereen maar prutsen. Iedereen heeft recht op zijn eigen gekluns.
't Is wel jammer, maar 't werkt niet. Wat moet ik er mee? Ik kan 't waarschijnlijk toch weer niet laten. Misschien moet ik dat ook wel niet willen. Wie weet waar we nog op uit komen. Ik prutsel gewoon maar verder. Voorlopig.:-)
